Typowe choroby wieku starczego

Za choroby wieku starczego uznaje się przypadłości, które diagnozowane są u większości osób w podeszłym wieku. Proces starzenia się związany jest z wieloma zmianami, a także z pogorszeniem sprawności i ogólnej kondycji organizmu. Jakie są najczęstsze choroby starcze i na co cierpią ludzie przechodzący przez jesień życia? Aby poznać odpowiedzi na te pytania zapoznaj się z przygotowanym przez nas tekstem.

Najczęściej spotykane choroby wieku starczego

Choroba starcza może mieć wiele imion. Osoby w podeszłym wieku mogą mieć jedynie drobne problemy zdrowotne (np. pogorszenie wzroku, słuchu, sprawności ruchowej), a także poważne problemy, takie jak choroby nowotworowe czy Alzheimer. Na co najczęściej cierpią ludzie starsi? Wśród najczęściej wymienianych chorób wieku starczego wymienia się depresję, zmiany miażdżycowe, osteoporozę, problemy z trzymaniem moczu, choroby zwyrodnieniowe stawów i kręgosłupa, nowotwory, cukrzycę, problemy ze słuchem, wzrokiem, poruszaniem się. Nie wszystkie choroby starości są bardzo uciążliwe. Jedne z nich mogą powodować jedynie dyskomfort, podczas gdy inne stanowią poważny problem. Poniżej omówiliśmy kilka poważnych chorób starczych, oraz ich objawy, które dotykają osoby w podeszłym wieku.

Choroba Alzheimera

Tak zwany Alzheimer to często występująca choroba starcza. Jej przyczyną są zmiany zwyrodnieniowe zachodzące w mózgu (zanik tkanki nerwowej). W miarę rozwoju tej choroby starości pacjent ma trudności z uczeniem się nowych rzeczy, trzeźwą oceną sytuacji, właściwą komunikacją z innymi ludźmi. Bardzo groźne są towarzyszące chorobie epizody utraty pamięci. Znane są następujące objawy choroby Alzheimera:

• utrata pamięci,
• problemy z wykonywaniem codziennych obowiązków (przygotowanie posiłków, zakupy itd.),
• problemy z mową (zapominanie słów i zastępowanie ich innymi, nie zawsze odpowiednimi),
• trudności w orientacji (zgubienie się w terenie, brak orientacji co do dnia tygodnia, miesiąca),
• niewłaściwa ocena sytuacji (niestosowne zachowanie, ubiór nieodpowiedni do pory roku i okoliczności),
• umieszczanie różnych rzeczy na niewłaściwych miejscach,
• zmiana zachowania, charakteru (huśtawka nastrojów, znaczne zmiany w charakterze),
• utrata inicjatywy i zainteresowania (bierność, siedzenie godzinami na kanapie, przed telewizorem).

Choroba Parkinsona

Wśród często występujących chorób wieku starczego znajduje się również tak zwany Parkinson. Przyczyną tej choroby jest obumieranie komórek nerwowych w istocie czarnej mózgu. Znacznie częściej na tę chorobę starczą zapadają mężczyźni niż kobiety, a średni wiek chorych na Parkinsona to 58 lat. Objawy są następujące: 

• drżenie (zazwyczaj lekkie drżenie dłoni lub jednego/kilku palców, nasila się pod wpływem stresu),
• spowolnienie ruchowe, zaburzenia równowagi (chód chorego jest bardziej niepewny, niestabilny),
• nieprawidłowa postawa ciała (mocno zgarbiona, pochylona do przodu),
• niewyraźna mowa (słaby głos, monotonna mowa),
• niekiedy chorobie towarzyszy demencja.

Cukrzyca

Do chorób starczych (które jednak występują i u młodszych osób) zalicza się także cukrzycę. Jest to choroba metaboliczna wywołana brakiem lub nieprawidłowym działaniem insuliny. Charakteryzuje się ona podwyższonym stężeniem glukozy we krwi. Wyróżnia się dwa rodzaje cukrzycy:

• typu 1 (zwana także insulinozależną lub typu dziecięcego) – jest spowodowana całkowitym brakiem insuliny, który jest wynikiem uszkodzenia odpowiednich komórek trzustki,
• typu 2 (zwana także insulinoniezależną) jest spowodowana zaburzeniem wydzielania insuliny przez komórki beta trzustki lub nietypowym wykorzystywaniem insuliny przez tkanki. To najpowszechniejszy rodzaj cukrzycy, dotyczy najczęściej osób otyłych, starszych, z zaburzeniami metabolizmu. Ryzyko zachorowania zwiększa się po 45 roku życia, dlatego zalecane są badania poziomu cukru co najmniej raz na rok oraz stosowania odpowiedniej diety z ograniczeniem cukrów.

Do chorób starości będzie zaliczana cukrzyca typu drugiego. Objawy cukrzycy to:

• senność,
• ogólne osłabienie i zmęczenie,
• zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu,
• zwiększony poziom glukozy we krwi (podstawowy objaw).

Depresja

Chorobą starości jest także depresja, typowa dla wieku podeszłego. Bardzo często ignorowana lub lekceważona może mieć poważne konsekwencje. Ludzie w różnym wieku często miewają stany ogólnego przygnębienia, zmęczenia czy smutku. Tymczasem depresję wieku starszego można i należy leczyć! Objawy depresji:

• długotrwałe przygnębienie, bez wyraźnego powodu,
• apatia (brak chęci do podejmowania jakichkolwiek działań, brak motywacji do podstawowych czynności związanych z higieną i odżywianiem się, niechęć do wstania z łóżka),
• wycofanie się z kontaktów towarzyskich (unikanie spotkań ze znajomymi, nie odbieranie telefonów),
• spowolnienie ruchowe (wykonywanie wszystkich czynności bardzo powoli),
• zauważalny brak energii,
• brak apetytu,
• problemy ze snem (trudności w zasypianiu lub nadmierna senność),
• niepokój,
• drażliwość (reagowanie zdenerwowaniem na wiele sytuacji i zdarzeń, które wcześniej nie powodowały złości).

Opieka dopasowana do chorego

Choroby wieku starczego można i należy leczyć. Istnieje także szereg możliwości łagodzenia ich objawów. Dobra opiekunka wie, że choroby starości mogą być wyzwaniem i sprawdzianem jej umiejętności, a także kompetencji. Rodzaj opieki należy dostosować do rodzaju choroby starczej, na którą cierpi podopieczny.